Twierdza Srebrna Góra

Twierdza Srebrna Góra, zbudowana w latach 1765–1777 w Dolnym Śląsku, jest monumentalną fortecą zaprojektowaną przez pruskiego inżyniera Ludwika Wilhelma Reglera, a później zmodyfikowaną przez króla Fryderyka Wielkiego. Jej celem było zabezpieczenie Śląska po jego zdobyciu przez Prusy w 1740 roku. Twierdza składa się z sześciu fortów, w tym donżonu, który jest jednym z największych w Europie. Cała konstrukcja, z bastionami i kazamatami, jest samowystarczalna dzięki licznym pomieszczeniom, takim jak zbrojownia, piekarnia czy browar, oraz ogromnym zapasom, które miały wystarczyć na 3–5 miesięcy oblężenia. Historycznie twierdza miała swoje lata świetności do 1800 roku, kiedy to zmarł jej zwolennik Fryderyk Wilhelm II. Jej jedynym sprawdzianem obronności było oblężenie w 1806 roku przez wojska napoleońskie, które jednak nie zdobyły fortecy. Po wojnie twierdza funkcjonowała jako więzienie i poligon wojskowy, a pod koniec XIX wieku zaczęto dostrzegać jej potencjał turystyczny. W czasie II wojny światowej w fortach utworzono oboz jeniecki dla polskich oficerów, a po wojnie forteca popadła w zaniedbanie. Dopiero w latach 60. XX wieku rozpoczęto prace konserwatorskie, a w 1974 roku otwarto muzeum ciężkiej broni palnej. Twierdza, uznana w 2004 roku za pomnik historii, organizuje różnorodne wydarzenia kulturalne, w tym festiwale podróżnicze oraz bieg Silver Run, a także cykliczne zloty harcerzy. Zainteresowanie fortecą wykazują badacze i naukowcy, co zwiększa jej popularność jako miejsca odkryć i turystyki. Ciekawostką jest, że w jej wnętrzu znajdowały się dziewięć studni, a w tym dwie – w fortach Ostróg i donżonie – miały imponującą głębokość 84 i 70 metrów.