Ratusz w Głogowie

Ratusz w Głogowie ma swoje początki w końcu XIII wieku, kiedy to w czasie lokacji miasta przez Konrada I powstała wieża-strażnica. Z biegiem lat obiekt przeszedł liczne rozbudowy, a w 1349 roku wzniesiono dwuskrzydłowy murowany ratusz, który jednak poniósł zniszczenia w pożarach w latach 1420, 1433 i 1574. Po największym z tych pożarów ratusz odbudowano w stylu renesansowym, a jego wieża została zwieńczona hełmem. Widok obiektu z tego okresu odzwierciedlił w XVIII wieku artysta Friedrich Bernhard Werner. W latach 1823–1835 ratusz przeszedł gruntowną przebudowę według projektu architekta A. Sollera, co skutkowało utworzeniem skrzydeł w różnych stylach: klasycyzmu pruskiego i florenckiego. Ciekawostką jest, że w XIX wieku zegar na wieży miał nietypowe ustawienie wskazówek, co prowadziło do nieporozumień między mieszkańcami a przyjezdnymi, a później zastąpiono go zegarem z fabryki Weissa, który zdobył złoty medal na wystawie w Wiedniu w 1873 roku. W 1933 roku na ratuszu zawisł sztandar ze swastyką, a w 1945 roku budynek został poważnie zniszczony w czasie walk o Głogów, pozostawiając jedynie fragmenty wieży. Odbudowa ratusza w stylu z 1835 roku rozpoczęła się w 1984 roku i zakończyła w 2002 roku, a inwestycja kosztowała 14 mln zł. Wieża ratuszowa, mająca 80,35 m wysokości, jest najwyższą wieżą ratuszową na Śląsku i drugą w Polsce. Zrekonstruowano ją w latach 1994–1996, na podstawie stanu z 1720 roku, a jej taras widokowy znajduje się na wysokości 47,07 m. Wschodnie skrzydło ratusza zachowało cenne wnętrza gotycko-renesansowe, w tym pomieszczenie ze sklepieniem sieciowym. Dodatkowo, z wieży nadaje lokalne Radio Elka Głogów, co podkreśla znaczenie ratusza w życiu kulturalnym miasta.