Pogórze Przemyskie

Pogórze Przemyskie to mezoregion znajdujący się w południowo-wschodniej Polsce, będący częścią Zewnętrznych Karpat Zachodnich. Granice regionu wyznacza rzeka San oraz różne doliny i szczyty górskie, co sprawia, że definicje jego granic mogą się różnić. Najwyższe szczyty regionu obejmują Suchy Obycz, Kopystańkę i wzgórze Na Wysokim. Region charakteryzuje się zróżnicowanym ukształtowaniem terenu, w tym ciągnącymi się pasmami górskimi, takimi jak Pasmo Kruszelnicy i Pasmo Wysokiego, a także licznymi dolinami rzek, takich jak Wiar i Stupnica. Dominują tu lasy mieszane, w których występują gatunki drzew liściastych i iglastych. Pogórze Przemyskie objęte jest Parkiem Krajobrazowym, a planowane jest utworzenie Turnickiego Parku Narodowego. Przed II wojną światową region był gęsto zaludniony, jednak wojna oraz działania wysiedleńcze, takie jak Akcja "Wisła", spowodowały drastyczny spadek liczby mieszkańców. W aspekcie architektonicznym wyróżniają się zabytkowe cerkwie w Uluczu i Piątkowej. Z punktu widzenia turystyki, region oferuje licznych pieszych szlaków, w tym Niebieskiego Szlaku Turystycznego i Czerwonego Szlaku Przemysko-Sanockiego, które umożliwiają poznanie piękna tego krajobrazu. Na Pogórzu znajdują się miejsca o bogatej historii, takie jak Ośrodek Wypoczynkowy "Arłamów", który kiedyś był obiektem Urzędów Rady Ministrów. Region jest zatem nie tylko cenny pod względem przyrodniczym, ale również historycznym i kulturalnym, co czyni go interesującym miejscem dla turystów oraz miłośników historii.