Pałac Lubomirskich w Przemyślu

Pałac Lubomirskich w Przemyślu to zespół pałacowy i folwarczny wybudowany w latach 1885-1887 z inicjatywy księcia Hieronima Adama Lubomirskiego, według projektu architekta Maksymiliana Nitscha. Pałac, zbudowany w eklektycznym stylu, łączy elementy neobarokowe, neogotyckie i neoromańskie, zaprojektowany na planie prostokąta z ryzalitami i ośmiobocznymi basztami, w tym z dominującą okrągłą wieżą. Do pałacu przylegał siedmiohektarowy park z stawem oraz folwark, który zajmował się hodowlą koni. Historia Bakończyc, gdzie znajduje się pałac, sięga XIV wieku, kiedy to założono tam zwierzyniec. Z biegiem czasu obszar przeszedł wiele zmian, w tym wojny, które znacząco wpłynęły na rozwój miejscowości oraz stanu pałacu. W XVIII wieku Bakończyce stały się letnią rezydencją starosty przemyskiego, a w XIX wieku trafiły w ręce Lubomirskich. Po I wojnie światowej pałac został częściowo zniszczony, a II wojna światowa spowodowała, że obiekt znalazł się pod kontrolą różnych wojsk. Ostatnia właścicielka, Karolina Lubomirska, zmarła bezpotomnie, a po wojnie budynek został zaadaptowany na cele edukacyjne, najpierw jako siedziba technikum rolniczego, a obecnie jako część Państwowej Wyższej Szkoły Wschodnioeuropejskiej. W ciekawostkach warto zaznaczyć, że pomimo zniszczeń, pałac przetrwał do dziś, a jego otoczenie zostało przekształcone w nowoczesne zaplecze edukacyjne, co łączy tradycję ze współczesnością.