Zamek Kamieniec, położony na pograniczu Korczyny i Odrzykonia, to gotycka budowla z XIV wieku, przebudowana w XVI wieku w stylu renesansowym. Nieprzypadkowo wzniesiona na wysokości 452 m n.p.m., stanowiła ważny punkt obronny na granicy Królestwa Polskiego i Węgier. Po raz pierwszy zamek dokumentnie wymieniono w 1348 roku, kiedy to nadano go rycerzowi Klemensowi z Moskorzewa. W ciągu wieków przeszedł przez ręce wielu właścicieli, w tym rodziny Kamienieckich, którzy znacznie przyczynili się do jego rozbudowy. W 1396 roku Klemens Kamieniecki zbudował zamek górny i przedzamcze, zaś w 1407 roku rodzina zaczęła używać nazwiska Kamienieccy, co podkreślało ich związki z zamkiem. Zamek gościł wiele ważnych postaci historycznych, w tym króla Władysława Jagiełłę oraz hetmana Mikołaja Kamienieckiego, który otrzymał zamek w 1508 roku. W czasach jego świetności był miejscem politycznych intryg i przewrotów. Klemens Kamieniecki sprzedał część zamku bankierowi królowej Bonie, Sewerynowi Bonerowi, który odbudował dolny zamek i gościł Fausta Socyna. W późniejszych latach zamek często zmieniał właścicieli, a w 1657 roku był świadkiem walki obronnej przed wojskami Rakoczego, co doprowadziło do jego znacznego zniszczenia. Pomimo tego, zamek przetrwał, a po potopie szwedzkim był częściowo odbudowywany, później stając się własnością różnych rodów szlacheckich, w tym Jabłonowskich, którzy stacjonowali tu oddziały konfederatów barskich. W XIX wieku zamek został częściowo podzielony, a w XX wieku podejmowano próby jego renowacji. Zamek Kamieniec postrzegany jest jako symbol bogatej historii regionu oraz mieści małe muzeum, które gromadzi pamiątki związane z jego niezwykłą przeszłością. W otoczeniu zamku krąży też legenda o karlicy Kasi, która po śmierci miała się pojawiać na zamku, co dodaje mu romantyzmu i tajemniczości. Dziś zamek jest ważnym punktem turystycznym, który przyciąga miłośników historii i architektury, jednocześnie pozostając świadkiem burzliwej historii Polski.