Wieża zegarowa w Przemyślu

Wieża zegarowa w Przemyślu, zlokalizowana przy ulicy Władycze 3, została zbudowana w latach 1775–1777 na fundację biskupa greckokatolickiego Atanazego Szeptyckiego jako dzwonnica dla przyszłej katedry greckokatolickiej. Katedra miała zastąpić wcześniejszą cerkiew z XVI wieku, która mieściła się w miejscu obecnej szkoły podstawowej nr 11. Po I rozbiorze Polski rozpoczęto budowę katedry, która miała być wspierana finansowo przez cesarzową Marię Teresę Habsburg. Niestety, po jej śmierci projekt został porzucony, a zrealizowano jedynie dzwonnicę, która osiągnęła wysokość 34 metrów, posiadając galeryjkę widokową i zegar wieżowy, co przyczyniło się do jej obecnej nazwy. Wieża z czasem zaczęła pełnić funkcję wieży strażniczej dla straży pożarnej i uległa częściowemu zniszczeniu w 1850 roku wskutek pożaru, który zniszczył późnobarokowy hełm. Przechodziła remonty w latach 1925, 1959–1960 oraz 1989–1990. Od 1996 roku wieża służy jako Muzeum Dzwonów i Fajek, oddział Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej. Obiekt został wpisany do rejestru zabytków 6 czerwca 1983 roku pod numerem A-589. Architektonicznie jest zaawansowanym przykładem późnego baroku, a jego zróżnicowane funkcje w historii miasta podkreślają jego kulturalne znaczenie. Ciekawostką jest, że wieża, mimo niefortunnych losów związanych z budową katedry, przetrwała jako ważny element dziedzictwa Przemyśla.