Wołkowyja

Wołkowyja to wieś położona w województwie podkarpackim, w gminie Solina, nad Jeziorem Solińskim, otoczona malowniczymi górami. Historia miejscowości sięga 1463 roku, kiedy to została założona przez rycerską rodzinę Balów na prawie wołoskim. W średniowieczu wieś znajdowała się w ziemi sanockiej, a w XVIII wieku przeszła w ręce Salomei Karsznickiej, kończąc tym samym ród Balów. W XIX wieku własnością Wołkowyji stała się Rozalia Giebułtowska. W okresie II Rzeczypospolitej wieś była częścią województwa lwowskiego. Podczas II wojny światowej Wołkowyja stała się areną konfliktu pomiędzy Polakami a Ukraińcami, co doprowadziło do prześladowań Polaków, a w 1946 roku wieś została niemal całkowicie zniszczona przez UPA. W architekturze Wołkowyji wyróżniają się dwa historyczne obiekty sakralne: kościół rzymskokatolicki pw. Świętego Maksymiliana Kolbe z 1842 roku oraz cerkiew greckokatolicka pw. Piotra i Pawła z 1833 roku, które jednak zostały zniszczone na skutek spiętrzenia wód Zalewu Solińskiego w 1967 roku. Pomimo trudnej historii, Wołkowyja zachowała swoją lokalną tożsamość, a jej malownicze położenie sprawia, że wciąż przyciąga turystów, szczególnie miłośników przyrody i historii. Ciekawostką jest również los innych obiektów zabytkowych z tej okolicy, które na skutek działań wojennych oraz zmiany warunków geograficznych znalazły się pod wodami zalewu. Wieś, mimo że w przeszłości doświadczyła wielu tragedii, wciąż jest miejscem ważnym z punktu widzenia kulturowego i historycznego regionu Bieszczadów.