Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku

Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, największe muzeum etnograficzne w Polsce, zostało założone po II wojnie światowej z inicjatywy Jerzego Tura i Aleksandra Rybickiego. Muzeum, otwarte przez cały rok, znajduje się na terenie Białej Góry i zajmuje 38 ha. Jego celem jest prezentacja kultury ludowej różnych grup etnograficznych, takich jak Pogórzanie, Bojkowie, Łemkowie i Zamieszańcy, z obszaru karpackiego. Muzeum, jako pierwsze etnograficzne po wojnie, uzyskało status samodzielnej placówki administracyjnej i naukowej w latach 70-tych oraz wprowadziło statut skansenowski, który posłużył innym placówkom w Polsce. W skansenie znajdują się ponad 100 obiektów drewnianych, w tym cerkwie, budynki mieszkalne oraz przemysłowe, które oddają charakterystyczne dla regionu style budownictwa. Szczególną atrakcją jest Galeria Ikony Karpackiej, jedna z największych w kraju. Muzeum posiada również dział archeologiczny oraz stację doświadczalną konserwacji drewna. Na terenie parku prezentowane są obiekty w podziale na sektory etnograficzne, co oddaje różnorodność architektoniczną związaną z poszczególnymi grupami etnicznymi oraz lokalnymi tradycjami budowlanymi. Sektor Pogórzan, Łemków i Bojków ukazuje układy zabudowy typowe dla tych grup. Ciekawostką jest także sektor naftowy, przypominający o bogatej tradycji górnictwa ropy w województwie podkarpackim. Muzeum organizuje festiwale kultury ludowej, a także produkcje filmowe, które odbywały się w jego plenerach, co wzbogaca jego ofertę kulturalną. Muzeum zdobyło liczne nagrody i odznaczenia, a także przyczyniło się do zachowania dziedzictwa kulturowego regionu.