Jabłonica Polska to wieś położona w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, w gminie Haczów. Jej historia sięga co najmniej XIV wieku, a pierwsza wzmianka pochodzi z 1432 roku. Wieś, której nazwa wywodzi się od słowa „jabłoń”, w 1848 roku otrzymała przymiotnik „Polska”, aby odróżnić ją od Jabłonicy Ruskiej. W XVII i XVIII wieku była własnością różnych rodów, w tym Kamienieckich czy Bonerów. W XIX wieku działały tu cerkiew unicka oraz rzymskokatolicka, co świadczy o złożonej strukturze etnicznej mieszkańców – w 1785 roku wieś zamieszkiwało 840 osób, w tym Polacy, Rusini i Żydzi. Jabłonica Polska uczestniczyła w tumultach politycznych, takich jak rzeź galicyjska, a podczas II wojny światowej doświadczyła głodu i przemocy. Po wojnie wieś wznowiła życie społeczno-religijne, powołując do istnienia parafię i odbudowując infrastrukturę. Kulturalnie, wieś jest znana z wykształconych postaci, takich jak Jan Stapiński, poseł do parlamentu austriackiego oraz kapłani związani z parafią. Architektonicznie, wyróżnia się obecnością zabytkowego kościoła rzymskokatolickiego z dawną cerkiew greckokatolicką z XVIII wieku, świadczącego o bogatej historii religijnej. Warunki przyrodnicze wokół Jabłonicy sprzyjają rolnictwu, a ich różnorodność objawia się w ekosystemach leśnych, rezerwatach przyrody oraz bogactwie fauny i flory. Miejscowość ma znaczącą wartość geologiczna, z piaskami do wykorzystania budowlanego, co podkreśla jej rozwój. Współczesna Jabłonica Polska boryka się z migracją ludności, lecz zachowuje intencję rozwoju kulturalnego i społecznego, czyniąc ją ciekawym miejscem z bogatą historią i tradycją.