Komańcza

Komańcza to wieś w południowo-wschodniej Polsce, w województwie podkarpackim, znana z bogatej historii i architektury drewnianej. Położona w malowniczej Dolinie rzeki Osławicy i potoku Barbarka, w przeszłości była wsią królewską i miała znaczenie strategiczne jako miejsce handlowe. Jej pierwsza wzmianka pochodzi z 1512 roku. W XIX wieku Komańcza była własnością Alfreda Lubaczewskiego, a w 1911 roku Józefa Mikołaja Potockiego. Ważnym wydarzeniem w historii wsi było ogłoszenie w 1918 roku tzw. Republiki Komańczańskiej, która jednak istniała krótko. Komańcza była miejscem, gdzie stacjonował komisariat Straży Granicznej, a przed II wojną światową zlokalizowany był garnizon Batalionu KOP „Komańcza”. Po wojnie miała miejsce tragiczna historia miejscowej ludności żydowskiej oraz konflikty etniczne. W Komańczy wyróżniają się liczne zabytki, w tym cerkiew parafialna Opieki Matki Bożej z lat 1800-1803, która została odbudowana po pożarze w 2006 roku. Klasztor Nazaretanek, wzniesiony w latach 1927-1931, jest miejscem internowania prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego w latach 1955-1956. Do innych istotnych obiektów należą cmentarz wojenny z I wojny światowej oraz kościół św. Józefa z lat 1927-1949. Komańcza jest także znana z turystyki, z małymi bazami noclegowymi oraz szlakami pieszymi, w tym Głównym Szlakiem Beskidzkim. Od 1995 roku odbywają się tu Spotkania Przygraniczne Polski i Słowacji, z udziałem zespołów folklorystycznych. Miejscowość jest także miejscem pamięci ofiar UPA. Ciekawostką jest, że niektóre religijne uroczystości organizowane są wspólnie przez katolików i grekokatolików, co podkreśla lokalną jedność. Komańcza, ze swoją historią i dziedzictwem kulturowym, stanowi ważny punkt w kontekście bieszczadzkiej tradycji i turystyki.