Schronisko Górskie ZHP „Głodówka”

Schronisko Górskie ZHP „Głodówka” jest górskim schroniskiem znajdującym się na polanie Głodówka w Pogórzu Bukowińskim, między Bukowiną Tatrzańską a Łysą Polaną. Oferuje rozległą panoramę Tatr, sięgającą od Hawrania po Tatry Zachodnie. Historia schroniska sięga lat 30. XX wieku, kiedy to Towarzystwo Przyjaciół Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie zbudowało pierwszą drewnianą wersję, nadając jej imię artysty Karola Stryjeńskiego. W 1935 roku schronisko zostało przekazane Związkowi Harcerstwa Polskiego (ZHP) i uroczyście otwarte przez prezydenta Ignacego Mościckiego. Pożar, który zniszczył budynek w 1938 roku, doprowadził do odbudowy obiektu w latach 1938–1939, a nowy budynek zaprojektowany przez inżyniera Antoniego Żukowskiego został zaadaptowany na harcerskie potrzeby. Mimo wojennej administracji niemieckiej schronisko przetrwało w dobrym stanie. Po wojnie wróciło pod zarząd ZHP, a w 1950 roku, po bezprawnym wcieleniu ZHP do Związku Młodzieży Polskiej, straciło samodzielność. Z czasem znów zostało przywrócone ZHP, a w latach 80. XX wieku powstał nowy budynek „Drewniak”. W 2005 roku utworzona została Fundacja Harcerstwa Polskiego Schronisko Głodówka, zarządzająca obiektem. Schronisko zmieniło nazwę na aktualną i przeszło remont. Aktualnie pełni funkcję ośrodka dla harcerzy, młodzieży szkolnej i prywatnych gości, organizując różnorodne akcje, takie jak „Czyste Tatry” czy rajdy turystyczne. Na terenie schroniska znajduje się także kaplica Betlejemskiego Światła Pokoju. Od 2021 roku obiekt jest zarządzany przez Fundację Kształcenia, Wypoczynku i Rekreacji w Krakowie, przy wsparciu Chorągwi Krakowskiej ZHP. Schronisko łączy elementy architektoniczne z bogatą historią i inicjatywami, mającym na celu wspieranie działań edukacyjnych, ekologicznych i kulturowych.