Cmentarz wojenny nr 187 w Lichwinie, w województwie małopolskim, to ważne miejsce pamięci poświęcone 199 żołnierzom austro-węgierskim oraz 138 rosyjskim, którzy zginęli podczas Bitwy pod Gorlicami 2 maja 1915 roku. Na cmentarzu pochowano zarówno żołnierzy z armii austro-węgierskiej, jak i rosyjskiej, przy czym zidentyfikowano 130 z nich, głównie z 14. pułku piechoty oraz 2. pułku cesarskich strzelców tyrolskich. Cmentarz został zaprojektowany przez Heinricha Scholza na planie prostokąta i otoczony murem z kamiennych słupków oraz balustradowym ogrodzeniem. Wejście zdobi dwuskrzydłowa drewniana brama z rzeźbami hoplitów, a centralnym elementem jest drewniany krzyż na kamiennym postumencie w kształcie piramidy, który jest otoczony ścieżką prowadzącą do nagrobków. Nagrobki mają formę betonowych stel z żeliwnymi krzyżami i emaliowanymi tabliczkami z nazwiskami poległych. Cmentarz, jako element zachodniogalicyjskiej sieci cmentarzy wojennych, przeszedł gruntowną rekonstrukcję w latach 1997-1998, co pomogło zachować jego oryginalny wygląd, w tym typowe drewniane detale. Pomimo trudnych czasów po II wojnie światowej, kiedy cmentarz ulegał degradacji, udało się go odnowić dzięki współpracy z lokalnymi władzami i stowarzyszeniami zajmującymi się opieką nad grobami wojennymi. W 2014 roku cmentarz był w dobrym stanie, mimo braku czterech żeliwnych krzyży na nagrobkach. Jego lokalizacja, w lesie i nieopodal asfaltowej drogi, sprawia, że jest miejscem cennym, ale nieco zapomnianym, co podkreśla jego charakter jako miejsca refleksji nad historią. Cmentarz wojenny nr 187 w Lichwinie to nie tylko symbol pamięci o poległych, ale także przykład architektury, która odzwierciedla historyczne wydarzenia I wojny światowej i ich wpływ na region.