Kopiec Krakusa

Kopiec Krakusa, położony w Krakowie na wzgórzu Lasoty, jest monumentalną budowlą o nieznanej dacie powstania, której wysokość wynosi 16 m, a średnica u podstawy 57 m. Twórcy oraz przeznaczenie kopca pozostają tajemnicą, a jego historia obfituje w różnorodne teorie. Sugeruje się, że może mieć celtyckie, skandynawskie lub nawet scytyjskie pochodzenie. W latach 1934-1937 przeprowadzono wykopaliska, które ujawniły ślady osadnictwa z końca kultury łużyckiej oraz przedmioty związane z kulturą przeworską, jednak nie potwierdzono obecności pochówków. Kopiec ma związek z legendą o Kraku, jego legendarnym założycielu. Według niektórych teorii, kopiec mógł pełnić funkcję grobnicy, a także spełniać zadania kultowe oraz astronomiczne, co sugerują obserwacje związane z azymutem wschodów i zachodów słońca w określonych datowach celtyckiego kalendarza. W XIX wieku kopiec został włączony w system austriackich fortyfikacji, otoczony wałem ziemnym i murem. W 2012 roku rozpoczęto prace rewitalizacyjne, które obejmują nie tylko sam kopiec, ale również jego otoczenie, w tym przebudowę ścieżek oraz odnowienie historycznych umocnień. Kopiec Krakusa jest nie tylko ważnym obiektem w krajobrazie Krakowa, ale również miejscem kulturowym, które wraz z obchodami Rękawki przyciąga turystów i mieszkańców, podkreślając znaczenie tego miejsca w polskiej historii oraz tradycji. Ciekawostką jest, że na podstawie wykopalisk odkryto również 300-letni dąb, którego wiek wskazuje na długą historię tego miejsca, a także sugeruje, że mogło ono mieć znaczenie kultowe już w czasach przedchrześcijańskich. Kopiec Krakusa i okoliczne wzgórza mogą stanowić system obserwacyjny, co czyni je fascynującym obiektem badań oraz źródłem licznych legend i teorii związanych z przeszłością Małopolski.