Zamek Królewski w Nowym Sączu

Zamek Królewski w Nowym Sączu, wybudowany przez króla Kazimierza Wielkiego w latach 1350–1360, stanowił ważny element systemu obronnego miasta, usytuowany na skarpie w widłach rzek Dunajca i Kamienicy. W średniowieczu zamek pełnił funkcję siedziby kasztelanii i starostwa grodowego, gościł licznych monarchów, w tym Ludwika Węgierskiego oraz przyszłą królową Jadwigę Andegaweńską. Zmiany polityczne, wojenne zniszczenia oraz pożary, takie jak ten z 1768 roku, doprowadziły zamek do ruiny. W XIX wieku, po przejęciu przez Austriaków, zamek był wykorzystywany jako koszary i więzienie. Próby odbudowy miały miejsce na początku XX wieku, a po odzyskaniu niepodległości zamek przeszedł dalsze prace konserwatorskie, które zakończono w 1938 roku otwarciem Muzeum Ziemi Sądeckiej. Niestety, w 1945 roku zamek został niemal całkowicie zniszczony w wyniku wybuchu amunicji. Do dziś zachowały się jedynie fragmenty murów oraz Baszta Kowalska, która została odbudowana w latach 50. Zamek łączy bogatą historię z legendą o nieistniejącym źródełku nimf, które przyciągały rycerzy, a po ich zaginięciu zostały odparte przez śmiałka rzucającego różaniec do wody. Obecnie ruiny zamku otoczone są parkiem miejskim, co czyni je popularnym miejscem turystycznym.