Pieniński Park Narodowy

Pieniński Park Narodowy, utworzony 1 czerwca 1932 roku, jest pierwszym parkiem narodowym w Polsce, położonym w malowniczym województwie małopolskim. Jego obszar o powierzchni 2346 ha obejmuje najcenniejsze tereny Pienin, w tym Masyw Trzech Koron oraz Pieniny Czorsztyńskie. Park wyróżnia się bogatą fauną i florą, z ponad 7 tys. gatunków zwierząt, w tym 235 gatunków kręgowców i 6500 gatunków bezkręgowców, wśród których wiele to endemity i relikty, jakie znaleziono tylko w Pieninach. Do rzadkich gatunków należy niepylak apollo oraz nadobnica alpejska. Flora parku liczy 1100 gatunków roślin naczyniowych, w tym endemiczne pszonak pieniński i mniszek pieniński. Ze względu na różnorodność siedlisk, występują tu także liczne gatunki storczyków i glonów, a także reliktowa sosna w endemicznym zespole Calamagrostio variae-Pinetum. Historia Pienińskiego Parku Narodowego sięga lat 20. XX wieku, kiedy podjęto działania na rzecz ochrony tego regionu. Jego utworzenie było wynikiem wieloletnich badań naukowych, a także wykupu prywatnych gruntów. Park ma również charakter kulturalny, co podkreśla działalność gospodarczą i turystyczną, w tym popularny spływ tratwami na Dunajcu oraz liczne szlaki piesze. Pieniński Park Narodowy jest nadzorowany poprzez działania ochronne, takie jak monitoring rzadkich gatunków, koszenie łąk oraz reintrodukcję zagrożonych zwierząt, np. sokoła wędrownego. Dodatkowo w parku znajdują się pawilony informacyjne oraz skalne ogródki z charakterystycznymi roślinami. W 1960 roku park zyskał międzynarodowe uznanie, kiedy to Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody podkreśliła jego wyjątkową wartość przyrodniczą i krajobrazową. Jako jedno z najpiękniejszych miejsc w Europie, Pieniński Park Narodowy zachwyca swoją różnorodnością biologiczną oraz pięknem krajobrazów.