Apteka Pod Orłem w Krakowie

Apteka „Pod Orłem” została założona przez mgr. Józefa Pankiewicza w 1909 roku w Podgórzu i była czwartą apteką w tym mieście, służąc zarówno Polakom, jak i Żydom. Po śmierci ojca w 1942 roku, właścicielem apteki został jego syn, Tadeusz Pankiewicz. W czasie II wojny światowej, gdy utworzono getto krakowskie, apteka znalazła się w jego centrum i stała się jedyną działającą „aryjską” apteką w getcie, pełniąc rolę konspiracyjnego miejsca wsparcia i kontaktu dla Żydów. Zespół pracowników, w tym farmaceutki Irena Droździkowska, Aurelia Czort i Helena Krywaniuk, zapewniał nie tylko leki, ale także schronienie dla prześladowanych ludzi oraz przekazywał korespondencję międzygettańskim. Apteka była miejscem spotkań intelektualistów i artystów, a także odbywały się tam dyskusje dotyczące wydarzeń wojennych oraz problemy naukowe, jak trysekcja kąta z historią nauki w tle. Po likwidacji getta, apteka kontynuowała działalność, zaopatrując tych, którzy pozostali na terenie getta, a później nowych mieszkańców Podgórza. Po wojnie nastąpiła nacjonalizacja aptek, a „Pod Orłem” przekształcono w państwową. W 1983 roku apteka stała się częścią Muzeum Pamięci Narodowej, a w 2003 roku została włączona do Muzeum Historycznego Miasta Krakowa. Dzięki funduszom pozyskanym od znanych osobistości, takich jak Roman Polański i Steven Spielberg, muzeum rozwinęło swoje ekspozycje. Apteka „Pod Orłem” została uwieczniona w literaturze, np. w książce Tadeusza Pankiewicza oraz w filmie „Lista Schindlera”. Ciekawe jest, że apteka przez długi czas była świadkiem historii świadomej nie tylko jako miejsce sprzedaży leków, ale także jako przestrzeń krytyczna dla przetrwania społeczności żydowskiej w Krakowie. Obecnie, jako oddział Muzeum Historycznego, kontynuuje swoją misję edukacyjną o trudnych czasach II wojny światowej i historii getta w Krakowie.