Jaskinia Raptawicka

Jaskinia Raptawicka, zlokalizowana w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach, stanowi część systemu Jaskiń Pawlikowskiego, obok Jaskini Mylnej i Jaskini Obłazkowej. Odkrycie jaskini sięga XIX wieku, kiedy to Jan Gwalbert Pawlikowski opisał ją w 1887 roku. Warto zwrócić uwagę na niecodzienne wydarzenie z 1938 roku, gdy dentysta z Zakopanego usiłując popełnić samobójstwo, zamurował się w jaskini, pozostawiając po sobie obraz Matki Boskiej oraz lichtarz ze świeczką. Jaskinia przeszła istotne pomiary w latach 2013-2014, które ujawniły nowe partie, potwierdzając długość jaskini na 536 m, co jest znaczną zmianą w porównaniu z wcześniejszymi pomiarami 150 m. Jej architektoniczna struktura obejmuje różnorodne korytarze i komory, w tym główną salę o wysokości do 15 m, z bocznymi przejściami prowadzącymi do Dolnej Komory i innych części. Ciekawostką jest, że Górna część jaskini powstała w wyniku zapadania się poniższych komór, a Dolna różni się gładkimi ścianami i obecnością kotłów wirowych, co wskazuje na przepływ wody pod ciśnieniem. Wnętrze jaskini zamieszkują nietoperze, a jej dno kryje szczątki zwierząt z plejstocenu. Jaskinię można zwiedzać bez przewodnika, a dojście do niej zajmuje około 15 minut czarnym szlakiem turystycznym. Na zakończenie, jaskinia nie tylko przyciąga turystów swoim naturalnym pięknem, ale także zainteresowaniem historią i odkryciami, które miały miejsce na jej terenie.