Jaskinia Miętusia

Jaskinia Miętusia, zlokalizowana w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich, jest jedną z największych jaskiń w Polsce, zajmując czwartą pozycję pod względem długości (10780 metrów) oraz ósmą w klasyfikacji deniwelacji (305 metrów). Z malowniczym otworem wejściowym o wysokości 1273 metrów n.p.m., jaskinia wyróżnia się największą rozciągłością horyzontalną w całym kraju. Architektonicznie, jaskinia składa się z złożonej sieci korytarzy, sal oraz syfonów, które tworzą fascynujące formacje naciekowe, takie jak stalaktyty, stalagmity oraz niezwykle rzadkie heliktyty. W historycznym kontekście, jaskinia została odkryta w 1936 roku przez Władysława Goryckiego, a jej eksploracja trwała przez wiele lat, przynosząc liczne odkrycia dotyczące korytarzy, głębokości i powiązań hydrologicznych, w tym rekordowych nurkowań sięgających 283 metrów. Jaskinia obfituje w jeziorka, a jej najważniejsze to Jeziorko Gotyckie i Szmaragdowe Jeziorko, które stanowią atrakcję nie tylko dla grotołazów, ale i dla miłośników przyrody. Ciekawostką jest również zjawisko deszczu podziemnego, występujące w kilku lokalizacjach wewnątrz jaskini, co dodaje jej unikalnego charakteru. W Miętusiej zamieszkują nietoperze, co świadczy o bioróżnorodności tego ekosystemu. Pomimo intensywnych badań, wiele obszarów jaskini pozostaje słabo zbadanych, co stanowi wyzwanie dla przyszłych eksploratorów.