Schronisko PTTK nad Morskim Okiem

Schronisko PTTK nad Morskim Okiem znajduje się w Dolinie Rybiego Potoku w Tatrach Wysokich, na wysokości 1410 m n.p.m. Znane z pięknych widoków, składa się z dwóch części: Starego Schroniska, które powstało w XIX wieku, oraz Nowego Schroniska, wybudowanego w 1908 roku przez Towarzystwo Tatrzańskie. Architektonicznie schronisko łączy tradycyjne elementy budynku górskiego z nowoczesnymi udogodnieniami, co czyni je jednym z najpopularniejszych miejsc noclegowych w Tatrach. Po remoncie w latach 1988–1992 schronisko dysponuje 79 miejscami noclegowymi, restauracją i stacją ratunkową TOPR. Historia schroniska sięga 1823 roku, kiedy to po raz pierwszy wzmiankowano o istniejącym w tym rejonie obiekcie. Pierwsze schronisko zostało wybudowane przez Emanuela Homolacsa w 1827 roku, jednak w miarę upływu czasu jego stan się pogarszał, co skutkowało kilkoma pożarami i remontami. Szczególnie pamiętny był pożar w 1865 roku, po którym Towarzystwo Tatrzańskie wzniosło nowe schronisko otwarte w 1874 roku. W 1875 roku schronisko nadano imię Stanisława Staszica. Obiekt przeszedł kolejne renowacje, a w 1898 roku pożar zniszczył pierwotne budynki, co doprowadziło do przekształcenia wozowni na Stare Schronisko, które przetrwało do dziś. Ciekawostką jest, że w 1997 roku schronisko odwiedził papież Jan Paweł II, co podkreśliło jego znaczenie jako ważnego miejsca w kulturze i turystyce regionu. Warto również wspomnieć o konflikcie z bacówką Anny Burowej, który trwał aż do 1930 roku, oraz o planach przeniesienia oryginalnego schroniska do skansenu, które nigdy nie zostały zrealizowane. Schronisko nad Morskim Okiem, z bogatą historią, pozostaje istotnym punktem na turystycznej mapie Tatr, łączącym walory architektoniczne, kulturowe i historyczne.