Cerkiew Opieki Najświętszej Maryi Panny w Wawrzce

Cerkiew Opieki Najświętszej Maryi Panny w Wawrzce to niewielka budowla wzniesiona w latach 1935-1950, pierwotnie jako cerkiew prawosławna. Charakteryzuje się konstrukcją zrębową, dwiema różnymi częściami: mniejszym, kwadratowym prezbiterium oraz większą nawą, która jest zamknięta prostokątnie. Na kamiennej podmurówce wznosi się wieża o konstrukcji słupowo-ramowej ze ścianami pochyłymi, zwieńczona namiotowym dachem z makowicą. Całość pokrywa wielopołaciowy dach kalenicowy z wieżyczkami, a ściany szalowane są deskami. Wewnątrz, nawa przykryta jest pozornym sklepieniem kolebkowym, a prezbiterium ma strop płaski. Wnętrze cerkwi wyłożone jest boazerią, a wyposażenie współczesne, składające się z ołtarza głównego oraz dwóch bocznych, datuje się na 1950 rok. Ołtarz główny posiada obraz Matki Bożej Szkaplerznej, który jest przedmiotem lokalnego kultu. Obok cerkwi stoi dzwonnica na metalowych słupach z dzwonem, która została wykonana w 1982 roku. Całość otoczona jest sztachetowym płotem z gontowym daszkiem. Historia cerkwi jest związana z jej budową przez prawosławnych mieszkańców wsi przed II wojną światową. Po 1947 roku przejęta została przez wiernych kościoła rzymskokatolickiego, a obecnie służy jako kościół filialny pod wezwaniem Matki Bożej Szkaplerznej Parafii we Florynce. Cerkiew stanowi istotny element dziedzictwa kulturowego regionu, będąc świadectwem religijnej historii i przemian, które dotknęły społeczności lokalne w XX wieku. Ciekawostką jest, że choć pierwotnie miała charakter prawosławny, obecnie pełni rolę katolicką, co ilustruje zmieniające się oblicze kulturowe i religijne tego terenu. Cerkiew jest także przykładem architektonicznego kunsztu, łączącym tradycyjne formy budownictwa sakralnego z lokalnymi materiałami i stylem.