Willa „Oksza”

Willa „Oksza” w Zakopanem, zaprojektowana przez Stanisława Witkiewicza w latach 1894-1895, jest doskonałym przykładem architektury stylu zakopiańskiego. Wzniesiona w 1896 roku, początkowo nosiła nazwę „Korwinówka”, nawiązując do swoich pierwotnych właścicieli, Bronisławy i Wincentego Korwin-Kossakowskich. W 1899 roku willę nabył hrabia Marcin Nałęcz-Kęszycki, co wpłynęło na zmianę jej nazwy. Budowla wyróżnia się charakterystycznym spadzistym dachem oraz bogatym zdobnictwem drewnianym, inspirowanym folklorem oraz motywami tatrzańskimi. Witkiewicz, jako twórca stylu zakopiańskiego, dążył do stworzenia obiektu, który harmonijnie łączyłby tradycyjne budownictwo z nowoczesnymi potrzebami komfortu i estetyki. W 1920 roku willa stała się siedzibą Towarzystwa „Odrodzenie”, które dokonało jej znacznej przebudowy, zmieniając oryginalny wygląd budowli. W okresie drugiej wojny światowej pełniła funkcję Szkoły Gospodarstwa Domowego, a w latach 1945-1965 mieściła prewentorium gruźlicze. W latach 60. przeprowadzono kapitalny remont, a od 2006 roku obiekt jest własnością Muzeum Tatrzańskiego, które wpisuje go do rejestru zabytków. W 2011 roku willa została otwarta dla zwiedzających, gdzie znajdują się wystawy, takie jak „Zakopane – pępek świata” oraz „Sztuka pod Giewontem w latach 1880-1939”. W 2015 roku obiekt otrzymał nagrodę w konkursie „Zabytek zadbany” za kompleksowe prace konserwatorskie, co podkreśla jego znaczenie na mapie kulturalnej Polski. Oksza nie tylko stanowi ważny element dziedzictwa architektonicznego regionu, ale również angażuje społeczność lokalną i turystów w eksplorację kultury tatrzańskiej.