Sanktuarium pasyjno-maryjne w Kalwarii Zebrzydowskiej

Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej, znane jako Polska Jerozolima, to ważne miejsce kultu pasyjnego i maryjnego znajdujące się u stóp góry Żar, gdzie wznosi się bazylika i klasztor oo. bernardynów. Historia sanktuarium sięga 1600 roku, gdy Mikołaj Zebrzydowski ufundował kościółek Ukrzyżowania, zainspirowany wizją trzech krzyży. Od tego czasu kompleks rozrósł się, obejmując 42 kaplice i kościoły rozmieszczone na 6 km², które odzwierciedlają miejsca z Ziemi Świętej. W 1887 roku obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej został ukoronowany przez biskupa Albina Dunajewskiego, stając się centralnym punktem kultu w tym sanktuarium, które przyciąga rocznie około 1,5 miliona pielgrzymów. Architektura bazyliki, będąca przykładem późnego baroku z elementami rokoka, z bogatym wyposażeniem i polichromiami, przyciąga uwagę zarówno wiernych, jak i turystów. Dróżki kalwaryjskie, składające się z 28 stacji Pana Jezusa i 24 stacji Matki Boskiej, odwzorowują ostatnią drogę Jezusa, celebrując Mękę Chrystusa i ból Maryi. W ramach dużych uroczystości, takich jak Wielki Tydzień czy sierpniowy odpust, odgrywane są niezwykle barwne misteria pasyjne. W 1999 roku sanktuarium wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO, a w 2000 roku uznano je za pomnik historii Polski. Ciekawostką jest, że Jan Paweł II, jako papież, wielokrotnie odwiedzał to miejsce, nadając mu wyjątkowe znaczenie, w tym nadając tytuł bazyliki oraz złożywszy Złotą Różę przed obrazem Matki Boskiej. Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej nie tylko spełnia funkcję religijną, ale i stanowi unikalny zespół architektoniczny, który harmonijnie wpisuje się w naturalny krajobraz, tworząc miejsce refleksji i pobożności dla wielu pokoleń.