Kładka Ojca Bernatka

Kładka Ojca Bernatka to pieszo-rowerowa konstrukcja na Wiśle w Krakowie, łącząca Kazimierz z Podgórzem, zbudowana w miejscu dawnego mostu Podgórskiego. Jej powstanie przyczyniło się do ożywienia kulturalnego i turystycznego okolicznych ulic oraz bulwarów wiślanych. Kładka została oddana do użytku 30 września 2010 roku po przeniesieniu z brzegu rzeki. Jej architektura, zaprojektowana przez prof. Andrzeja Gettera, przyciąga uwagę stalowym łukiem o długości 145 metrów, z podwieszonymi pomostami. Całość waży ponad 700 ton, a jej budowa kosztowała ponad 38 milionów złotych, w tym 15 milionów ze środków unijnych. Kładka stała się popularnym miejscem dla zakochanych, które wieszają na niej kłódki z imionami, datami oraz wyrazami miłości, co czyni ją miejscem podobnym do znanych mostów miłości w Europie. Przemiany w otoczeniu kładki, jej oświetlenie oraz rzeźby Jerzego Kędziory, które się na niej znajdują, dodatkowo wzbogacają architektoniczny krajobraz. Mimo licznych nagród, w tym pierwszych miejsc w konkursach związanych z architekturą i oświetleniem, kładka spotkała się z kontrowersjami. Krytyka mieszkańców dotyczyła jej użyteczności, zwłaszcza w kontekście bliskiego sąsiedztwa dwóch innych mostów z ciągami pieszymi. Pojawiły się również obawy, że kładka przyczyni się do gentryfikacji Podgórza, służąc głównie turystom. Dodatkowo, decyzja o nadaniu jej imienia o. Laetusa Bernatka budziła sprzeciw społeczności lokalnej, które preferowały inne nazwy. Realizacja projektu, który odstąpił od wersji wygranej w konkursie architektonicznym, stanowi precedens, podnosząc pytania o jakość prowadzonych inwestycji publicznych. Kładka Ojca Bernatka pozostaje istotnym punktem na mapie Krakowa, łączącym historię, kulturę i nowoczesność.