Zespół klasztorny franciszkanów w Wodzisławiu Śląskim

Zespół klasztorny franciszkanów w Wodzisławiu Śląskim to zabytkowy kompleks, który łączy w sobie gotycki kościół Świętej Trójcy oraz barokowy budynek klasztorny. Założony w 1257 roku przez księcia Władysława opolsko-raciborskiego, stanowił integralną część życia miasta przez kilka stuleci. W początkach funkcjonowania konwentu budynki mogły być drewniane, jednak po wielkim pożarze Wodzisławia w latach 1280-1290 z pewnością przekształcono je w konstrukcje murowane. W XIV wieku wzniesiono nowy kościół, który jest jednym z najstarszych na Górnym Śląsku. Jego pierwotna bryła miała cechy orientowanej, jednonawowej świątyni z trójprzęsłowym prezbiterium. W XVIII wieku budowla przeszła poważną przebudowę po pożarze, a kolejne zniszczenia przyniosły pożary w XIX wieku. W 1810 roku nastąpiła sekularyzacja klasztoru, a kościół przeszedł w ręce parafii ewangelickiej i stopniowo ulegał degradacji, co zakończyło się niemal całkowitym zniszczeniem w czasie II wojny światowej. Odbudowa trwała od 1953 do 1963 roku, a obecnie kościół należy do parafii Ewangelicko-Augsburskiej, a w byłym klasztorze działa Sąd Rejonowy. W ostatnich latach zespół przeszedł gruntowną modernizację, w tym wymianę dachu oraz sprowadzenie zabytkowej ambony i ołtarza neogotyckiego z XIX wieku. Zespół klasztorny franciszkanów w Wodzisławiu Śląskim to obecnie jedno z najcenniejszych dziedzictw kulturowych regionu, będące świadkiem historii i architektury, a także miejscem aktywności kulturalnej współczesnej społeczności.