Schronisko PTTK Stożek

Schronisko PTTK Stożek to górskie schronisko turystyczne Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, znajdujące się w Beskidzie Śląskim, na wysokości 957 m n.p.m. Położone na grzbiecie Pasma Stożka i Czantorii, tuż przy granicy polsko-czeskiej, jest najstarszym polskim schroniskiem w tym regionie, z nieprzerwaną działalnością od 1922 roku. Historia schroniska sięga początków XX wieku, kiedy to w 1910 roku podjęto pierwsze kroki w celu budowy obiektu. Pierwszy wniosek budowlany złożył Jan Galicz z Polskiego Towarzystwa Turystycznego „Beskid”. Jednakze przedsięwzięcie napotkało opór ze strony niemieckiej organizacji turystycznej, co doprowadziło do skandalu. Ostatecznie, po zakończeniu I wojny światowej w 1919 roku, zdecydowano się na kontynuację budowy. Kamień węgielny położono w 1920 roku, a schronisko zostało otwarte w 1922 roku, kosztując 2 miliony marek. Architektonicznie, schronisko zaprojektowane przez Stanisława Chorubskiego zapewnia 72 miejsca noclegowe w pokojach wieloosobowych. Obiekt przeszedł gruntowny remont i modernizację w latach 1962–1965, wprowadzając udogodnienia, takie jak energia elektryczna i centralne ogrzewanie. Warto zaznaczyć, że schronisko regularnie gościło turystów, jednak w czasach II wojny światowej zostało znacznie zdewastowane. Po wojnie, dzięki pracy aktywistów PTT, zdołano je uratować. Pośród kulturalnych aspektów schroniska można wymienić dostęp do bufetu, jadalni oraz sali telewizyjnej, co czyni je atrakcyjnym miejscem na odpoczynek po dniu wędrówki. Dodatkowo, w pobliżu znajdują się wyciągi narciarskie, co przyciąga narciarzy zimą, a także turystów latem. Schronisko leży przy głównym węźle szlaków turystycznych, w tym Głównym Szlaku Beskidzkim, co czyni je idealnym punktem dla miłośników górskich wędrówek. Ciekawostką jest, że do 2007 roku w pobliżu istniało przejście graniczne, co dodatkowo podkreśla znaczenie tego miejsca na mapie regionu.