Bazylika św. Antoniego w Rybniku

Bazylika św. Antoniego Padewskiego w Rybniku, zbudowana w latach 1903-1906, jest najwyższą świątynią na Górnym Śląsku, osiągającą 95 metrów wysokości. Jej projekt jest dziełem Ludwiga Schneidera, architekta rejencyjnego z Opola, a budowę prowadził ks. Franciszek Brudniok. Świątynia, wykonana z wysokogatunkowej cegły z lokalnej cegielni, 29 sierpnia 1907 roku została poświęcona przez ks. dr Tomasza Reginka. Wewnątrz znajduje się figura św. Antoniego wykonana w XVI lub XVII wieku, a także organy z lat 1960-1965. Po pożarze północnej wieży w 1959 roku i zniszczeniach wojennych w 1945 roku, bazylika została gruntownie odbudowana. Ciekawostką jest, że z okazji 100-lecia świątyni w 2006 roku ofiarowano dzwon „Miłosierdzia Bożego”, jeden z największych na Śląsku, oraz zamontowano 15 carillonów, które odtwarzają melodię pieśni „Antoni, patronie ty nasz”. W 1993 roku papież Jan Paweł II nadał kościołowi tytuł bazyliki mniejszej, co znacznie wpłynęło na jego postrzeganie jako centrum życia religijnego i kulturalnego regionu. Rybnicza bazylika jest miejscem wielu inicjatyw kulturowych, w tym koncertów, a jej wnętrze zdobią nowe witraże przedstawiające sceny z życia św. Antoniego. Warto także wspomnieć o licznych administratorach świątyni, z których każdy przyczynił się do jej rozwoju i utrzymania, a także o znaczącej roli, jaką odgrywała w historii lokalnej społeczności, w tym w czasach PRL, gdzie głos z ambony regularnie niósł przesłanie sprzeciwu wobec reżimu komunistycznego. Dzieje bazyliki są nierozerwalnie związane z historią miasta i regionu, co czyni ją ważnym punktem na mapie Górnego Śląska.