Bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu

Bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu jest monumentalną świątynią, wzniesioną w latach 1893–1899 według projektu architekta Karola Kozłowskiego. Budowla, zrealizowana w stylu neoromańskim z elementami neogotyckimi, ma formę trójnawowej bazyliki z transeptem oraz dolnym kościołem pełniącym obecnie funkcję krypty. Kościół zbudowany na rzucie krzyża łacińskiego wyróżnia się potężną wieżą, a jego fasada z oszkarpowanymi elewacjami jest wzbogacona o fryzy arkadowe i architektoniczne portale z piaskowca. Wnętrze jest trójstrefowe, z arkadami międzynawowymi, masywnymi kolumnami, tryforiami i sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Wyposażenie katedry, zrealizowane głównie na początku XX wieku, zachwyca eklektycznym stylem, obejmującym neomanierystyczny ołtarz główny, neoromańską ambonę i neobarokowe ołtarze boczne. Najcenniejszym elementem jest młodopolska polichromia autorstwa Włodzimierza Tetmajera, pokrywająca znaczne powierzchnie świątyni z bogatą ikonografią. Katedra pełni ważną rolę w ż życia regionalnego, jako miejsce pamięci o wydarzeniach historycznych i postaciach związanych z Polską, takimi jak bitwa Powstańców Styczniowych czy pamięć o żołnierzach Armii Krajowej. Pożar w 2014 roku zniszczył dach i uszkodził polichromię, jednak dzięki ofiarności społecznej, kościół został odbudowany. Bazylika katedralna, która uzyskała status katedry sosnowieckiej diecezji w 1992 roku oraz tytuł Bazyliki Mniejszej w 1999 roku, jest nie tylko miejscem kultu, ale także ważnym obiektem kulturowym i historycznym.