Zamek Sielecki

Zamek Sielecki w Sosnowcu, położony na lewym brzegu Czarnej Przemszy, to historyczna twierdza warowna, której początki sięgają prawdopodobnie XV wieku. Originalnie fortalicja została przebudowana w 1620 r. przez Sebastiana Minora herbu Półkozic w czteroskrzydłowy układ, wzbogacony o narożne wieże. Zamek, wzniesiony z łamanego kamienia i cegły, był kilkakrotnie przebudowywany; znaczne zmiany miały miejsce po pożarze w 1824 r., kiedy to część budowli została rozebrana, a fosa zasypana, co doprowadziło do przekształcenia zamku w trójskrzydłową budowlę na planie podkowy z otwartym dziedzińcem. Z architektonicznego punktu widzenia wyróżnia się on ryzalitami oraz charakterystycznymi dachami – dwuspadowymi z hełmami namiotowymi na wieżach oraz czterospadowym dachem kaplicy, zwieńczonym baniastą wieżyczką. W zachowanej kaplicy znajduje się sklepienie kolebkowe z geometryczną dekoracją stiukową, co świadczy o bogatym wystroju wnętrz. Historia zamku jest niezwykle bogata i wielokrotnie związana z ważnymi postaciami. Po Minorach zamkiem zarządzali m.in. Modrzewscy oraz Tęgoborscy. W XVIII wieku właścicielem był pułkownik Michał Żuliński, a następnie szambelan dworu królewskiego Jordan Stojewski. W 1802 r. zamek przeszedł w ręce pruskiego generała, a po jego śmierci w 1812 r. trafił do księcia pszczyńskiego. Po odbudowie w 1832 r. oraz kolejnych przebudowach, w XX wieku zamek pełnił różne funkcje, w tym biurowca oraz muzeum. W latach 1977-1980 przeprowadzono gruntowny remont, a od 2002 r. zamek funkcjonuje jako Sosnowieckie Centrum Sztuki, organizując wystawy i wydarzenia kulturalne. Ciekawostką jest, że przez wiele lat zamek był siedzibą Muzeum Szkła Współczesnego, a także pełnił rolę centralnej wzorcowni szkła. Renowacje w 2015 r. oraz w 2022 r. przywróciły mu jego historyczny blask, co czyni go jednym z najważniejszych zabytków Sosnowca i centrum kultury regionu.