Lew śpiący

Lew śpiący to rzeźba w brązie wykonana w 1873 roku przez berlińską Odlewnię Hermanna Gladenbecka, na podstawie projektu Theodora Kalidego. Rzeźba stanowiła część pomnika upamiętniającego mieszkańców powiatu bytomskiego poległych w wojnie francusko-pruskiej. Podczas odsłonięcia pomnika, rzeźba lwa znajdowała się na cokole pośrodku fontanny. W 1932 roku pomnik został przeniesiony na Reichspräsidentenplatz, a rzeźba lwa po II wojnie światowej trafiła do miejskiego parku w Bytomiu. Zaginęła w 1953 roku, aby w 2006 roku zostać zidentyfikowaną w Warszawie. Po żądaniach prezydentów Bytomia o jej zwrot, rzeźba uzyskała status zabytku w 2007 roku i wróciła do Bytomia w 2008 roku, choć pozostała w depozycie. Lew śpiący jest nie tylko cennym obiektem architektonicznym, ale także symbolem historycznym Bytomia. Od 2014 roku wyróżnia się nim festiwal filmowy w mieście. Ciekawostką jest, że podobne rzeźby są obecne w wielu innych miastach, np. w Gliwicach i Lucernie. Lew śpiący jest obecnie chroniony jako zabytek i stanowi ważny element kulturowy w Bytomiu.