Pałac w Łubiu

Pałac w Łubiu, znany również jako Zespół pałacowo-parkowy w Łubiu, jest klasycystycznym budynkiem wybudowanym w latach 60. XIX wieku przez Artura Baildona. Jego obecny kształt nadano w latach 1910–1911 według projektu Ernesta von Haigera. Pałac, usytuowany na planie prostokąta z frontem zwróconym ku północnemu zachodowi, jest piętrowy, podpiwniczony i nakryty dachem mansardowym, charakteryzującym się licznymi lukarnami. Ciekawym elementem architektonicznym jest portyk z herbowym kartuszem, a także wieża z hełmem stożkowym. Pałac otaczają malownicze tereny parkowe w stylu picturesque, które zawierają także cenny spichlerz oraz kaplicę św. Magdaleny. Po II wojnie światowej pałac i jego majątek zostały znacjonalizowane, co przyczyniło się do ich degradacji. Odbudowa i restauracja budynku miały miejsce w latach 90. XX wieku. Obecnie w pałacu znajduje się dom opieki społecznej. W 2001 roku przedstawiciele rodu Baildonów odwiedzili pałac po raz pierwszy po wojnie, przynosząc ze sobą fotografie przedstawiające jego dawny wygląd, co jest ciekawostką w kontekście zachowania pamięci o rodzinie Baildonów. Zespół pałacowy został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego 27 października 1992 roku, obejmując pałac, park, budynek gospodarczy oraz aleję kasztanowcową, co podkreśla jego znaczenie kulturalne i historyczne w regionie.