Pałac Dietla

Pałac Dietla w Sosnowcu, zaprojektowany w neobarokowym stylu przez Stanisława Waligórskiego, powstał w latach 80. XIX wieku. Budynek, zbudowany z cegły i zdobiony tynkiem oraz sztucznym kamieniem, wyróżnia majestatyczna architektura, składająca się z dwóch części – węższej północnej i szerszej południowej, nakrytych dachem mansardowym. Pierwotnie stanowił rodową rezydencję rodziny Dietlów, funkcjonując w tej roli do 1945 roku, kiedy to został przejęty przez radziecką komendanturę NKWD, co spowodowało zniszczenie wielu cennych elementów wyposażenia. W kolejnych latach budynek pełnił różne funkcje, w tym siedzibę Szkoły Muzycznej, zanim w 1997 roku przeszedł w ręce prywatne, gdzie rozpoczęto jego renowację. Wartością pałacu są jego wnętrza, w których zachowało się wiele oryginalnych elementów wystroju. Na pierwszym piętrze znajdują się reprezentacyjne sale, takie jak dwukondygnacyjna sala balowa stylizowana na Ludwika XV, z dekoracyjnymi lustrami i sztukaterią oraz niewielkim balkonem. Neobarokowa jadalnia, znana jako sala holenderska, wyróżnia się dębową boazerią i elementami nawiązującymi do delftackiego malarstwa. W pałacu znajduje się także neoromański pokój fajkowy, zdobiony motywami roślinnymi i zwierzęcymi, oraz gabinet secesyjny z bogato zdobionym sufitem. Ciekawostką jest, że ekskluzywna łazienka pałacowa, zachowana w niemal nienaruszonym stanie, miała swoje miejsce w filmie „Między ustami a brzegiem pucharu”. Pałac Dietla stanowi cenny zabytek nie tylko przez swoje walory architektoniczne, ale także jako świadek bogatej historii regionu.